คำไวพจน์ งดงาม

ว. สวย, ดี, งาม.

กะก่อง หมายถึง (กลอน) ว. งดงาม เช่น คางเพลาคือกลวิมลกัณ- ฐกะก่องคือแสงสรวล. (สมุทรโฆษ).

งาม หมายถึง ว. ลักษณะที่เห็นแล้วชวนให้ชื่นชมหรือพึงใจ เช่น มารยาทงาม รูปงาม; มีลักษณะสมบูรณ์ดี เช่น ต้นไม้งาม ปีนี้ฝนงาม; ดี, มาก, มีลักษณะที่เป็นไปตามต้องการ, เช่น กําไรงาม ธนาคารนี้จ่ายดอกเบี้ยงาม.

จิตร หมายถึง [จิด] (โบ) น. จิต, ใจ.

พริ้ง หมายถึง [พฺริ้ง] ว. งามงอน, สะสวยมาก, ชอบแต่งตัวให้งดงามและทันสมัยอยู่เสมอ, เช่น สวยพริ้ง แต่งตัวงามพริ้ง.

มล่าวเมลา หมายถึง [มะล่าวมะเลา] (กลอน) ว. งดงาม, สวย.

รงรอง หมายถึง ว. สดใส, งดงาม, รุ่งเรือง, รังรอง ก็ใช้.

รจิต หมายถึง [ระจิด] ก. ตกแต่ง, ประดับ, เรียบเรียง. ว. งดงาม. (ป., ส.).

รังรอง หมายถึง ว. สุกใส, งดงาม, รุ่งเรือง, รงรอง ก็ว่า.

รังเรข หมายถึง [-เรก] ว. มีลวดลาย, งดงาม.

วิภา หมายถึง น. รัศมี, แสงสว่าง, ความแจ่มแจ้ง, ความสุกใส, ความงดงาม. (ป., ส.).

สวย หมายถึง ว. งามน่าพึงพอใจ, มักใช้เข้าคู่กับคํา งาม เป็น สวยงาม, ในบทกลอนใช้ว่า ส้วย ก็มี; ไม่เปียก (ใช้แก่ข้าวสุก) เช่น หุงข้าวสวยดี ไม่ดิบ ไม่แฉะ.

หาริ หมายถึง ว. งดงาม, น่าดู, น่ารัก. (ป., ส.).

อภิราม หมายถึง ว. น่ายินดียิ่ง, เป็นที่พอใจยิ่ง, งดงามยิ่ง. (ป., ส.).

แฉล้ม หมายถึง [ฉะแล่ม] ว. สวย, งดงาม, แช่มช้อย, แชล่ม หรือ แสล้ม ก็ใช้.

แชล่ม หมายถึง [ชะแล่ม] ว. สวย, งดงาม, แช่มช้อย, แฉล้ม หรือ แสล้ม ก็ใช้.

แสล้ม หมายถึง [สะแล่ม] ว. สวย, งดงาม, แช่มช้อย, แฉล้ม หรือ แชล่ม ก็ใช้.