คำไวพจน์ กลางคืน

น. ระยะเวลาตั้งแต่ยํ่าคํ่าถึงยํ่ารุ่ง, (กฎ) เวลาระหว่างพระอาทิตย์ตกกับพระอาทิตย์ขึ้น.

กลางค่ำ หมายถึง (โบ; กลอน) น. เวลากลางคืน, ใช้เข้าคู่กับคํา กลางคืน เป็น กลางคํ่ากลางคืน. (ดู คํ่า).

คืน หมายถึง น. ระยะเวลาตั้งแต่ยํ่าคํ่าถึงยํ่ารุ่ง, เวลากลางคืน.

ค่ำคืน หมายถึง น. กลางคืน.

นักตะ หมายถึง (แบบ) น. กลางคืน. (ส.).

นิศา หมายถึง (แบบ) น. กลางคืน. (ส.).

มืดค่ำ หมายถึง น. เวลาพลบคํ่าขมุกขมัว เช่น มืดค่ำแล้วเข้าบ้านเสียที.

รัชนี หมายถึง [รัดชะ-] น. กลางคืน, เวลามืด. (ป., ส. รชนี).

รัต หมายถึง ก. ยินดี, ชอบใจ, มักใช้ประกอบท้ายสมาส เช่น วันรัต = ผู้ยินดีในป่า. (ป., ส. รต).

รัตติ หมายถึง น. กลางคืน. (ป.; ส. ราตฺริ).

รัตติกาล หมายถึง น. เวลากลางคืน. (ป.).

ราตรี หมายถึง [-ตฺรี] น. กลางคืน, เวลามืดคํ่า. (ส. ราตฺริ; ป. รตฺติ).

อันธิกา หมายถึง น. กลางคืน, เวลาคํ่า. (ส.).