คำไวพจน์ กลิ่น

กลิ่น อ่านว่า?

กลิ่น อ่านว่า /กฺลิ่น/

กลิ่น หมายถึง?

กลิ่น ความหมายตามพจนานุกรมไทย พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน หมายถึง:

1. [กฺลิ่น] น. สิ่งที่รู้ได้ด้วยจมูก คือ เหม็น หอม และอื่น ๆ, บางทีใช้หมายความว่า เหม็น เช่น ของสิ่งนั้นมีกลิ่น.

2. [กฺลิ่น] น. ชื่อพวงดอกไม้ร้อยมีรูปแบนประกอบด้วยอุบะ, ถ้าทําให้ผูกแขวนควํ่าลงมา เรียกว่า กลิ่นควํ่า, ถ้าทําให้ผูกแขวนตะแคง เรียกว่า กลิ่นตะแคง.

คำที่มีความหมายคล้ายกับกลิ่น

มีความหมายในพจนานุกรมไทย ดังนี้

1. ฉม หมายถึง น. กลิ่นหอม, เครื่องหอม.

2. สุคนธชาติ หมายถึง น. ความหอม, กลิ่นหอม; กลิ่นหอมที่มีอยู่ในส่วนต่าง ๆ ของต้นไม้ ได้แก่ ราก แก่น กระพี้ เปลือก สะเก็ด น้ำในต้น ใบ ดอก และผล.

3. อบอวล หมายถึง ก. ตลบ, ฟุ้ง, (ใช้แก่กลิ่น). ว. มีกลิ่นตลบ, มีกลิ่นฟุ้ง.

4. อาย หมายถึง ก. รู้สึกกระดาก, รู้สึกขายหน้า.

5. เทวสุคนธ์ หมายถึง น. กลิ่นหอม ๒ อย่าง คือ กลิ่นที่เกิดจากรากบุนนาคและรากมะซาง.

6. เสารภย์ หมายถึง [-รบ] น. กลิ่นหอม. (ส. เสารภฺย; ป. สุรภี).

7. เสาวรภย์ หมายถึง น. เสารภย์, กลิ่นหอม. (ส.).