คำไวพจน์ ผิวงาม

คำไวพจน์ ผิวงาม คือคำที่มีความหมายคล้ายหรือใกล้เคียงกับคำว่า ผิวงาม ใช้ในบทประพันธ์ได้หลากหลาย ไม่ว่าจะเป็น กาพย์ โคลง กลอน หรือแม้แต่ร้อยแก้ว เราสามารถใช้คำเหล่านี้ในการเรียกผิวงามได้ทั้งสิ้น ตามแต่ความประสงค์ของเรา เช่น ให้คำคล้องจองกัน หรือได้คำที่สละสลวยเป็นเสน่ห์ของภาษาไทย โดยที่ยังคงความหมายดั่งเดิมตามบริบทของการใช้คำ

คำไวพจน์ของคำว่า ผิวงาม มีหลายคำ แต่ละคำมีความหมายที่สามารถทดแทนกันได้ แต่ก็อาจจะความหมายแบบอื่นที่แตกต่างกันออกไปบ้าง ทั้งนี้การใช้งานต้องดูที่บริบทประกอบด้วยเพื่อให้เป็นการสื่อสารที่ครบถ้วนและถูกต้องตามบริบทที่ต้องการ

คำไวพจน์ ผิวงาม คืออะไร?

ผิวงาม = สินี / พริ้ง / ผ่อง / นิรมล / เฉลา / วิไลวรรณ / มังสี / ฉวี

คำที่มีความหมายคล้ายกับผิวงาม

มีความหมายในพจนานุกรมไทย ดังนี้

ฉวี หมายถึง [ฉะหฺวี] น. ผิวกาย. (ป., ส. ฉวิ).
นิรมล หมายถึง [-ระมน] ว. ไม่มีมลทิน, ไม่มัวหมอง, ผ่องใส; โดยปริยายหมายความว่า หญิงสวย, หญิงงาม. (ส.).
ผ่อง หมายถึง ว. ปลั่ง, ปราศจากมลทิน, ไม่ขุ่นมัว, เช่น ผิวผ่อง หน้าผ่อง ขาวผ่อง.
พริ้ง หมายถึง [พฺริ้ง] ว. งามงอน, สะสวยมาก, ชอบแต่งตัวให้งดงามและทันสมัยอยู่เสมอ, เช่น สวยพริ้ง แต่งตัวงามพริ้ง.
มังสี หมายถึง น. พานรูปรีใช้รองสังข์รดนํ้าเป็นต้น.
วิไลวรรณ หมายถึง น. สีงาม, ผิวงาม.
สินี หมายถึง น. นางผู้มีผิวเนื้อขาวงาม. (ส.).
เฉลา หมายถึง [ฉะเหฺลา] ว. สวย, งาม, เกลี้ยงเกลา, เพราพริ้ง.