ตระอาล หมายถึง [ตฺระอาน] (กลอน) ว. หวั่นไหว เช่น พยงแผ่นดินบตระอาล. (ม. คําหลวง กุมาร). (ข. ตรฺอาล ว่า ยินดี, สบายใจ).
ผาสุก หมายถึง น. ความสําราญ, ความสบาย. (ป.).
พอดี หมายถึง ว. กำลังดี, พอเหมาะพอเจาะ, เช่น เสื้อใส่ได้พอดี, พอดิบพอดี ก็ว่า; พอเหมาะกับเวลา เช่น พอสิ้นเดือนเงินก็หมดพอดี เขามาถึงที่ทำงาน ๘.๓๐ น. พอดี.
พอเหมาะ หมายถึง ก. เหมาะเจาะ เช่น เขามาพอเหมาะกับเวลา รองเท้านี้ใส่ได้พอเหมาะ, พอเหมาะพอเจาะ ก็ว่า.
รวยรื่น หมายถึง ว. ชื่นใจ, สบายใจ.
ร่มเย็น หมายถึง ว. มีความสุขสบาย, ไม่มีความเดือดร้อน.
สบายอารมณ์ หมายถึง ว. มีอารมณ์เบิกบาน เช่น เขาทำงานไปร้องเพลงไปอย่างสบายอารมณ์ วันนี้ขอดูภาพยนตร์ให้สบายอารมณ์สักวัน.
สบายใจ หมายถึง ว. ไม่มีทุกข์มีร้อน เช่น ลูก ๆ เรียนจบหมดแล้วก็สบายใจ ทำงานเสร็จเรียบร้อยแล้วสบายใจ.
สะดวก หมายถึง ว. คล่อง, ไม่ติดขัด, เช่น ทางสะดวก การเดินทางสมัยนี้สะดวกกว่าสมัยก่อน, มักใช้เข้าคู่กับคำ สบาย เป็น สะดวกสบาย.
สำราญ หมายถึง ก. สุขสบาย เช่น วันอาทิตย์จะนอนให้สำราญเลย.
ว. ที่ทำให้มีความสุขสบาย เช่น เรือสำราญ. (ข. สํราล).
สำราญกาย หมายถึง ก. สบายกาย.
สำราญใจ หมายถึง ก. สบายใจ.
สุนันท์ หมายถึง ว. เป็นที่ยินดี, น่าสบาย. (ป.).
หฤษฎ์ หมายถึง [หะริด] ว. น่าชื่นชม, ยินดี; สนุก, สบาย, ดีใจ. (ส. หฺฤษฺฏ; ป. หฏฺ).
หัฏฐะ หมายถึง [หัดถะ] ว. ร่าเริง, ยินดี, สบายใจ. (ป.; ส. หฺฤษฺฏ).
อยู่ดีกินดี หมายถึง ว. มีความเป็นอยู่อย่างสุขสบาย.
อิ่มเอิบ หมายถึง ว. แช่มชื่น, สดชื่น, เช่น หน้าตาอิ่มเอิบ; ปลาบปลื้ม, สบายใจมาก, เช่น จิตใจอิ่มเอิบ.
อุตุ หมายถึง น. ฤดู. (ป.; ส. ฤตุ).
เกษม หมายถึง [กะเสม] น. ความสุขสบาย, ความปลอดภัย, มักใช้เข้าคู่กับคําอื่น เช่น สุขเกษม เกษมศานต์. (โบ เขียนเป็น กระเษม, เขษม ก็มี). (ส.; ป. เขม).
เขมา หมายถึง [ขะเหฺมา] น. โกฐเขมา. (ดู โกฐเขมา). (ข. เขฺมา ว่า ดํา).
เขลง หมายถึง [เขฺลง] ว. ทอดอารมณ์อย่างสบาย (ใช้แก่กริยานอน).
เขษม หมายถึง [ขะเสม] น. เกษม, ความสบายใจ, ความพ้นภัย. (ป. เขม; ส. เกษม).
เปรม หมายถึง [เปฺรม] ก. สบาย, รื่นเริง, อิ่มใจ.
น. ความรัก, ความชอบใจ. (ส.).
เป็นสุข หมายถึง ก. มีความสบายกายสบายใจ เช่น เขาถูกลอตเตอรี่รางวัลที่ ๑ เวลานี้จึงเป็นสุขมาก ประชาชนในประเทศนี้อยู่เย็นเป็นสุขเสมอหน้ากัน, โดยปริยายหมายความว่า ตาย เช่น ไหน ๆ เขาก็เป็นสุขไปแล้ว อโหสิให้เขาเถิด.
เสบย หมายถึง [สะเบย] (ปาก) ก. สบาย เช่น วันนี้ดูหน้าตาไม่เสบย. (ข. เสฺบิย).
เหลา หมายถึง [เห-ลา] น. ความหมิ่น; ความสนุก; การเล่น, การกีฬา; การหยอกเอิน; ความสะดวกสบาย. (ส.).
