คำไวพจน์ เกิด

คำไวพจน์ เกิด คือคำที่มีความหมายคล้ายหรือใกล้เคียงกับคำว่า เกิด ใช้ในบทประพันธ์ได้หลากหลาย ไม่ว่าจะเป็น กาพย์ โคลง กลอน หรือแม้แต่ร้อยแก้ว เราสามารถใช้คำเหล่านี้ในการเรียกเกิดได้ทั้งสิ้น ตามแต่ความประสงค์ของเรา เช่น ให้คำคล้องจองกัน หรือได้คำที่สละสลวยเป็นเสน่ห์ของภาษาไทย โดยที่ยังคงความหมายดั่งเดิมตามบริบทของการใช้คำ

เกิด หมายถึง เป็นขึ้น, มีขึ้น, ปรากฏขึ้น

คำไวพจน์ของคำว่า เกิด มีหลายคำ แต่ละคำมีความหมายที่สามารถทดแทนกันได้ แต่ก็อาจจะความหมายแบบอื่นที่แตกต่างกันออกไปบ้าง ทั้งนี้การใช้งานต้องดูที่บริบทประกอบด้วยเพื่อให้เป็นการสื่อสารที่ครบถ้วนและถูกต้องตามบริบทที่ต้องการ

คำไวพจน์ เกิด คืออะไร?

เกิด = กำเนิด / แดดาล / ชนม / ชนม- / ชาตะ / ภว / ภว- / สูติ- / สูติ / อุบัติ / อุบัติ- / ประสูติ- / ประสูติ / ชนม์ / อภิชาต- / อภิชาต / สูนะ / ชาต- / ชาต / ภวะ / ถือกำเนิด / ประภพ / เสวยพระชาติ

เกิด หมายถึง?

เกิด ความหมายตามพจนานุกรมไทย พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน หมายถึง:

ก. เป็นขึ้น, มีขึ้น, กําเนิด; มีขึ้นเป็นขึ้นโดยกะทันหัน เช่น เกิดตายไปเสียก่อนที่จะได้รับมรดก เกิดฝนตกลงมา.

คำที่มีความหมายคล้ายกับเกิด

มีความหมายในพจนานุกรมไทย ดังนี้

กำเนิด หมายถึง [กําเหฺนิด] น. การเกิด เช่น บิดามารดาเป็นผู้ให้กําเนิดแก่บุตร, มูลเหตุดั้งเดิม เช่น ตัวหนังสือไทยมีกําเนิดมาอย่างไร. ก. เกิด, มีขึ้น, เป็นขึ้น, เช่น โลกกําเนิดมาจากดวงอาทิตย์.
ถือกำเนิด หมายถึง ก. เกิด.
ประภพ หมายถึง น. การเกิดก่อน; แดน, ที่เกิด. (ส. ปฺรภว).
สูนะ หมายถึง (แบบ) ก. เกิด, เป็นขึ้น; บาน, ผลิ, (ใช้แก่ดอกไม้). (ส.).
เสวยพระชาติ หมายถึง ก. เกิด (ใช้แก่พระพุทธเจ้าเมื่อครั้งเกิดเป็นพระโพธิสัตว์).
แดดาล หมายถึง ก. ถึงใจ, ดลใจ, เกิดขึ้นในใจ.