คำไวพจน์ แก่

คำไวพจน์ แก่ คือคำที่มีความหมายคล้ายหรือใกล้เคียงกับคำว่า แก่ ใช้ในบทประพันธ์ได้หลากหลาย ไม่ว่าจะเป็น กาพย์ โคลง กลอน หรือแม้แต่ร้อยแก้ว เราสามารถใช้คำเหล่านี้ในการเรียกแก่ได้ทั้งสิ้น ตามแต่ความประสงค์ของเรา เช่น ให้คำคล้องจองกัน หรือได้คำที่สละสลวยเป็นเสน่ห์ของภาษาไทย โดยที่ยังคงความหมายดั่งเดิมตามบริบทของการใช้คำ

คำไวพจน์ของคำว่า แก่ มีหลายคำ แต่ละคำมีความหมายที่สามารถทดแทนกันได้ แต่ก็อาจจะความหมายแบบอื่นที่แตกต่างกันออกไปบ้าง ทั้งนี้การใช้งานต้องดูที่บริบทประกอบด้วยเพื่อให้เป็นการสื่อสารที่ครบถ้วนและถูกต้องตามบริบทที่ต้องการ

คำไวพจน์ แก่ คืออะไร?

แก่ = ชรา / อายุเยอะ / เถ้า / เฒ่า / สูงวัย / ชำรุดทรุดโทรม / หง่อม / ปัจฉิมวัย

แก่ หมายถึง?

แก่ ความหมายตามพจนานุกรมไทย พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน หมายถึง:

(ถิ่น-อีสาน) ก. ลาก เช่น แก่เกวียน.
ว. มีอายุมาก เช่น แก่ไปทุกวัน ไม้แก่ เด็กคนนี้แก่กว่าเด็กคนนั้น, อยู่ในวัยชรา เช่น คนแก่ หญิงแก่, จัด เช่น เหลืองแก่ แก่เปรี้ยว แก่หวาน; โดยปริยายหมายความว่า จัดเจน หนัก หรือ ยิ่งไปในทางนั้น เช่น แก่สังคม แก่วิชา แก่เหล้า แก่เล่น แก่ไฟ.
บ. ใช้นําหน้านามฝ่ายรับ เช่น ให้เงินแก่เด็ก.

คำที่มีความหมายคล้ายกับแก่

มีความหมายในพจนานุกรมไทย ดังนี้

ชรา หมายถึง [ชะ-] ว. แก่ด้วยอายุ, ชํารุดทรุดโทรม. (ป., ส.).
ปัจฉิมวัย หมายถึง [ปัดฉิมมะ-] น. วัยตอนปลาย, วัยชรา. (ป.).
หง่อม หมายถึง [หฺง่อม] ว. แก่มาก ในคำว่า แก่หง่อม.
เฒ่า หมายถึง ว. แก่, มีอายุมาก, เถ้า ก็ใช้.
เถ้า หมายถึง น. สิ่งที่เป็นผงละเอียดของสิ่งที่เหลือจากไฟเผามอดแล้ว, ขี้เถ้า ก็ว่า.